‘Dit is wat ik wil: ik wil zorgen en ontzorgen!’

Roos haar, een gouden lach en inktzwarte bloemen op haar armen. Chayenne springt in het oog. Haar handen helpen en haar oren luisteren. Als verpleegkundige en als rouwconsulente. En als ze praat, verovert ze jouw hart.

Tiener verpleegt grootmoeder

Chayenne De Meyer (°2000) werkt hard: in de eerste plaats als verpleegkundige in het Woon-en Zorghuis Herenhof in Lier. Een voltijdse job die ze combineert met haar bijberoep als rouwconsulente. Om in haar schaarse vrije tijd nog vrijwilligerswerk te doen voor de vzw Wens Ambulancezorg. ‘Ik was de jongste van de bende toen ik startte. Op je achttien al de laatste wens van mensen die ongeneeslijk ziek zijn, doen uitkomen… Dat is zot en zot waardevol.’ Engagement, zorg en empathie stromen dus duidelijk door haar aderen. En dat doen ze al lang. Al sinds haar veertien weet Chayenne welke richting ze uit wil. ‘Op die leeftijd kreeg ik te horen dat mijn grootmoeder kanker had. Dat was ziekenhuis in, ziekenhuis uit. En omdat ik vaak bij haar was na school, hielp ik haar met koken, omkleden, wassen,… Vroeger zorgde ze voor mij. Nu was het mijn beurt. Toen ze op de palliatieve dienst terechtkwam, heb ik haar de laatste zorgen mogen toedienen. Dat was zo bijzonder’, vertelt ze. Op dat moment krijgt Chayenne een groots inzicht: ‘Dit is wat ik wil doen: ik wil iets betekenen. Zorgen en ontzorgen. En door verpleegkundige te worden, kan ik dat.’

Shopgevaar

Chayenne studeert in 2021 af als verpleegkundige op Campus Lier van Thomas More. ‘Ik heb nooit getwijfeld waar ik zou studeren. Lier was goed bereikbaar en knus. We zaten enkel met verpleegkunde en vroedkunde. Nadien kwam ICT erbij. Het testosteron verdubbelde plots’, lacht ze. ‘En ik moet toegeven: het was ook een gevaarlijke plek. Niet door de jongens. Maar wel als je weet dat de campus boenk in de winkelstaat ligt…. De HEMA voor schriftjes en stiftjes was altijd vlakbij.’ De herinneringen aan haar studietijd zijn warm. Ze houdt er twee hartsvriendinnen aan over. ‘Als pilaren waren zij. Toen ik het moeilijk had met mijn bachelorproef, hebben zij me doen doorzetten. Een vriendschap die ik nodig had. En: die ik iedereen toewens. Om je weg te zoeken.’

(Lees verder onder de foto's)

Opstoan en vutgoan

‘Ofwel kregen ze een mooi aanbod tijdens hun stage ofwel was het te zwaar. Trouwens, in het jaar waarin ik startte, is de studietijd van drie naar vier gegaan. Dat was even balen. Maar ik ben zo blij dat ik heb volhard. Die vier jaar zijn ook sneller om dan je denkt.’

Chayenne begrijpt de verlenging. ‘Zo combineerden we genoeg theorie met voldoende praktijkervaring. Dat maakte dat ik mijn laatste jaar zelfstandiger kon handelen.’ Ze ontdekt tijdens haar studententijd dat je veel richtingen uit kan. Dat verpleegkunde zoveel meer is dan heffen en wassen. De opleiding brengt haar ook haar levensmotto: opstaan en doorgaan. Of zoals ze het zelf sappig formuleert: ‘opstoan en vutgoan’. Als ze afstudeert, gaat ze eerst langs een tatoeëerder: ‘Om mijn diploma te vieren, heb ik een tatoeage van bloemen met geneeskundige krachten laten zetten. Jasmijn bijvoorbeeld, want die brengt rust. Met daaronder ‘Moeke’ in haar eigen handschrift.’ Een eerbetoon aan de vrouw die haar leven veranderde.

Spiegeltje spiegeltje

Omdat verpleegkunde nog steeds een knelpuntberoep is, kan Chayenne na haar studie meteen aan de slag. Momenteel werkt ze in een woonzorgcentrum in Lier. Een nieuwbouw met een moderne cafetaria en een gezellige tuin die helemaal ommuurd is. ‘De bewoners zitten hier goed. En ik ook!’ ​ De zorg als saai en eentonig werk? ‘Never’, vindt Chayenne. ‘Echt elke dag is anders. Elke dag vraagt om een andere aanpak. Maar: verpleegkunde is en blijft wel een doordachte keuze. Het is belangrijk dat je eerst diep naar jezelf in de spiegel kijkt en je de vraag stelt: help ik graag? Je mag niet twijfelen.’

Blijven leren

Chayenne De Meyer is dus veel. Verpleegkundige, maar ook rouw-en verliesconsulente in bijberoep. Dat diploma behaalt ze via afstandsonderwijs terwijl ze nog verpleegkunde studeert. Ook nu blijft ze leren: ‘Opnieuw aan Thomas More! Daar volg ik een postgraduaat om palliatief referentieverpleegkundige te worden. En dan stop ik even met studeren’, lacht ze. In de opleiding zoomen ze in op de medische kant van de palliatieve zorg. ‘Welke medicatie kan ik toedienen, maar ook alles over detailzorg zoals aromatherapie, over hoe je in die laatste dagen toch comfort kan bieden,...’

(Lees verder onder de foto's)

Alpaca’s & Nivea

‘Als ik ga’, onder die vlag werkt ze in bijberoep. ‘Mijn droom is hier volledig zelfstandig mee te worden. Ik kocht net heel bewust een woning met veel grond. Daar wil ik alpaca’s op. Dat zijn rustige dieren die kunnen helpen in het rouwproces. Ik heb zelfs al namen’, mijmert ze. Het voordeel van haar verpleegkundige achtergrond? ‘Ik kan ook dat medische comfort aanbieden. En zo onderscheid ik me van de anderen. Palliatieve zorg is niet niets doen. Je kan zoveel: met Nivea de benen insmeren. Zo is er lichaamscontact. Want als het verbale wegvalt, vervreemd je snel. Ik deed dat ook bij mijn grootmoeder. Al had ze daar een hekel aan’, lacht ze. ‘Humor werkt ook. Of hun haar of de lakens goedleggen, samen de koers kijken,… Het zit hem echt in de hele kleine dingen.’

Tranen in de ogen

‘Ja, soms zit tegen. Daar ben ik heel open in. Ik denk dat veel mensen in de zorg dat hebben. Dan stap ik in de auto met tranen in mijn ogen. Maar uiteindelijk sta ik elke dag opnieuw op en smijt ik me elke dag opnieuw. Neem nu vandaag. Een bewoonster hier gaat graag in bad. Daar heb je niet altijd de tijd voor. Maar als je haar dan in dat bad laat zakken, dan zie je alle zorgen van haar afglijden. Daar doe ik het voor.’ Opstaan en doorgaan. Door de dankbaarheid die ze voelt en zo hard verdient.

🧑🏽‍💻 Chayenne studeerde Verpleegkunde
​​
​📡 Benieuwd naar onze zorgopleidingen ? Je vindt het overzicht hier. ​
​
​🤝🏿 Of kom eens kennismaken!