"Ik voelde meteen dat ik in de ziekenhuisschool op mijn plek zat"

Tijdens de opleiding Leraar Kleuteronderwijs kreeg Janne de kans om stage te lopen in een ziekenhuisschool. Dat beviel haar zo goed dat ze besloot in die richting verder te gaan en de banaba Buitengewoon Onderwijs te volgen, een studie die ze combineert met een halftijdse job als leerkracht.

Waarom koos je voor het kleuteronderwijs?

Als kind droomde ik er al van om kleuterjuf te worden. Ik werk  heel graag met die kleintjes. Ik houd van hun enthousiasme en hun fantasie. Ze kunnen ook enorm genieten van de kleine dingen in het leven. En het is ook gewoon fijn omdat je veel liefde en warmte terugkrijgt.

(Lees verder onder de foto's)

Tijdens je opleiding ben je in contact gekomen met de ziekenhuisschool. Hoe is dat gegaan?

In het derde jaar konden we een keuzestage doen en dat mocht zowel binnen als buiten het onderwijs zijn.  Een crèche, een methodeschool, Technopolis... Ik kon niet kiezen. Net in die periode vertelde mijn mama, ook een kleuterjuf, over een kindje dat  in het ziekenhuis had gelegen en daar ook naar een klasje was gegaan.  Dat intrigeerde mij. Dus heb ik informatie gezocht en het voorstel gedaan om daar mijn keuzestage te doen. Ik was de eerste student kleuteronderwijs die dit wilde doen en ik ben de docenten nog altijd dankbaar want met hun hulp is het gelukt om daar stage te lopen.

En het was een schot in de roos?

Absoluut! Ik heb toen stage gedaan op de pediatrie, dus kinderen die langdurig ziek zijn, in het ziekenhuis verblijven en vaak omwille van het besmettingsgevaar niet in contact mogen komen met andere kindjes. Ik vond dat ongelooflijk leuk en ik voelde dat ik daar op mijn plek zat. Daarom heb ik besloten om verder te studeren: ik volg de BaNaBa Buitengewoon Onderwijs, omdat de ziekenhuisschool daar deel van uitmaakt en om meer voeling te krijgen met de verschillende problematieken.

(Lees verder onder de foto's)

Maar intussen werk je er ook halftijds?

(glunderend) Er waren uren vrij voor het lerarenplatform en omdat bekend was dat ik de BaNaBa BO zou gaan volgen, kon ik daar halftijds aan de slag. Die kans heb ik gegrepen met beide handen, ook al is het soms zwaar en vraagt het veel planning.  Via dat platform ga je als beginnende, jonge leerkracht ondersteuning bieden in scholen of een zieke collega vervangen. Het is wel breder dan alleen de ziekenhuisschool, maar tot nu toe heb ik uitsluitend daar gewerkt. En ik heb er dit jaar ook stage gelopen, niet op de pediatrie dit kaar, maar in de psychiatrie.

Wat heb je in je opleiding meegekregen en helpt je nu in je job?

Omgaan met een conflict of een probleem, daar heb ik heel veel aan gehad. Bijvoorbeeld hoe je boosheid bij een kind kan aanpakken. Het is de bedoeling dat je daar meteen op ingaat en tijd maakt om het uit te praten. Maar in een klas is dat moeilijker dan ik had verwacht. Iets anders waar ik aan denk, is een thema uitwerken en de kinderen daarin ruimte laten om te kiezen. Eerst denk je:  'het kan toch niet allemaal uit de kinderen komen?' En: 'ik kan toch niet met elk kind rekening gaan houden?' Maar hoe meer je het doet, hoe makkelijker en natuurlijker dat gaat. Grotere kinderen kan je al vragen: 'wat willen jullie allemaal te weten komen over dat onderwerp?' Bij kleinere kinderen moet je meer observeren. Maar als bijvoorbeeld een kind constant naar de poppenhoek gaat, kan je daarop inspelen en bij een volgend thema precies met die poppenhoek gaan werken.

(Lees verder onder de foto's)

Wat is voor jou de grootste uitdaging?

Het niet te persoonlijk nemen als een activiteit niet gelukt is. Daar kan ik heel lang over zitten dubben. Zo heb ik een paar weken geleden een lesje 'drama' moeten geven, wat ik nog nooit had gedaan. Bij kinderen van het eerste en tweede leerjaar, die heel goed meewerkten, maar het werd wel een heel drukke les. Dan vraag ik me echt af 'hoe kwam dat?' en 'wat had ik beter kunnen doen?'. Erover reflecteren is natuurlijk goed, maar soms blijft het lang in mijn hoofd zitten.

Wat geeft je het meeste voldoening?

Bezig zijn met die kinderen en ze zien opleven, al is het maar voor even. Een liedje zingen, bijvoorbeeld, om een kind af te leiden en dan zien dat het begint te lachen en vergeet waarover het ongerust was. Dat soort kleine dingen, daar haal ik de meeste voldoening uit.

Inspireert dit verhaal jou? Ontdek de opleiding leraar kleuteronderwijs op onze website.