'I’m a midwife, what’s your superpower?'

Julie Herbosch verliet in 2008 Campus Lier met een diploma Vroedkunde. Na drie jaar in een Belgisch verloskwartier klonk de lokroep uit het verre buitenland. Zonder plan en zonder spaarcenten trok ze naar Australië. Ze vond er de liefde, voor het land, voor haar job als vroedvrouw en bij haar man Julien.

In 2008 ben ik in Lier afgestudeerd. Tot 2011 heb ik in België als vroedvrouw gewerkt, maar de reismicrobe overmeesterde mij en in datzelfde jaar ben ik naar Australië vertrokken. Zonder concreet plan trok ik richting Adelaide, naar de Australische zuidkust. De meeste mensen die naar Australië emigreren verhuizen naar Sidney, maar atypisch koos ik voor Adelaide. Zonder plan, zonder spaarcenten en zonder accommodatie ging ik op avontuur. Via couchsurfing kwam ik terecht bij een koppel dat mij hartelijk ontvingen. Maar Adelaide was toch niet mijn dada. Het was er te saai en te slecht weer. Ik liet Adelaide achter mij en trok naar Perth, waar ik nog altijd woon. Perth is de hoofdstad van West Australië en de meest geïsoleerde stad van het land. Het heeft een prachtige kust en de zon schijnt er veel meer.

'Zonder plan, zonder spaarcenten en zonder accommodatie ging ik op avontuur!'

Ik ben naar Australië vertrokken met een working-holiday visum. Zo’n visum kan je aanvragen vanaf je 18e tot 30e verjaardag en daarmee kan je in Australië voor een periode van één jaar werken en reizen. Vooraleer ik hier mocht starten als vroedvrouw moest ik eerst nog een test afleggen om te bewijzen dat ik het Engels voldoende onder de knie had. Ondertussen woon ik al negen jaar in Australië en kan ik me als vroedvrouw beter uitdrukken in het Engels dan in het Nederlands. Ik merk dat ik nu zelfs moeilijkheden heb om de juiste termen te vinden in het Nederlands.

'Ik heb hier echt m’n eigen draai gevonden.'

Als je me vraagt wat het grote verschil is als vroedvrouw in Australië en België dan is mijn antwoord het papierwerk en de autonomie als vroedvrouw. In Australië moet je meer papierwerk verrichten en meer procedures volgen. Dat vind ik veiliger, zo is de kans op fouten minder groot. Wat ik hier ook beter vind is dat je als vroedvrouw autonomer kan werken, je moet minder snel de dokter bellen en je mag meer handelingen uitvoeren bij de zwangere patiënt. In Australië begeleid je heel de zwangerschap en bevalling. Als alles natuurlijk verloopt is de vroedvrouw de eerste keuze om de bevalling te begeleiden en niet de dokter. Er zijn misschien wel meer procedures die je moet respecteren, maar toch mag je ook meer je gevoel volgen. Je moet niet altijd strikt de regeltjes volgen, je moet de situatie aanvoelen. Daarin heb ik echt m’n eigen draai gevonden!

“Haar vijfde kind floepte eruit als een rugbybal!”

Thuisbevallingen zijn in Australië niet aangeraden vanwege de grote afstanden naar het ziekenhuis. Dat is ook logisch in zo’n uitgestrekt land. Het is zelfs zo dat hier veel bevallingen worden ingeleid omdat de man vaak om de week een hele week weg is voor zijn werk en zo kan hij toch de geboorte van zijn kind meemaken. Dat is bijvoorbeeld zo bij de mijnwerkers. Er is ook een verschil tussen een privé- en een openbaar ziekenhuis. Ik werk zowel in een privé- als openbaar ziekenhuis. Het grote verschil is dat je als vroedvrouw in een openbaar ziekenhuis alles mag doen. De gynaecoloog is stand-by. Een privéziekenhuis kan je vergelijken met een ziekenhuis in België. De vroedvrouw begeleidt de zwangere vrouw doorheen het proces, maar de gynaecoloog doet de bevalling. Eén bevalling zal me altijd bijblijven! Ik begeleidde de bevalling van een zwangere vrouw die van haar vijfde kind zou bevallen. Ik stond net klaar en vertelde haar dat ze mocht persen. Meteen floepte haar baby eruit als een echte rugbybal. De baby vloog in de lucht en in de vlucht kon ik de baby vangen! Daar stonden we allemaal met een verbaasd gezicht.

'De borstvoedingstips die ik meegekregen heb komen echt van pas!'

Wat ik meegenomen heb van de opleiding Vroedkunde in Lier zijn zeker en vast de borstvoedingstips die ik daar heb gekregen. In Australië zijn ze niet zo borstvoedingsgezind en die tips komen dagdagelijks van pas! Een ander pluspunt aan de opleiding in België waren de praktische toepassingen, zoals infusen prikken die we als student oefenden. Hier in Australië mogen studenten dat niet, zelfs niet tijdens hun stage. Infusen worden alleen op poppen geoefend. Ik heb het gevoel dat als je in Lier afstudeert sterker in je schoenen staat als vroedvrouw op praktijk vlak.

“Julie, Julien & Juliette”

Ik heb hier de liefde van m’n leven gevonden en ondertussen hebben we samen ook een flinke dochter. Mijn man, Julien, heb ik leren kennen op de materniteit. Zijn zus, Maya, was een patiënt van mij en ik begeleidde haar voor, tijdens en na de bevalling. Toen ik haar uitleg aan het geven was over manueel afkolven kwam heel de familie binnen terwijl ik haar borst vast had. In Australië zijn ze nogal preuts, maar dat stoorde Maya niet. Toen ik Julien zag was ik op slag verliefd. Alle symptomen van een crush kon ik meteen afvinken: blozen, zenuwachtig zijn, stotteren … Het was duidelijk wederzijdse liefde want ook Julien vertoonde dezelfde signalen. Ik raakte bevriend met Maya en kon ook heel goed opschieten met de moeder des huizes. Zij zijn van Franse afkomst en begrijpen mijn situatie als buitenlander in Australië dan ook heel goed. Op een gegeven moment werd ik uitgenodigd op een feestje bij hen en toen zag ik Julien terug. Achteraf bleek het een snood plannetje van zijn moeder om ons te koppelen. En dat gebeurde dan ook. Dat was het begin van een sprookje, we trouwden en kregen een pracht van een dochter Juliette.

'België mis ik niet, maar de cultuur wel.'

België mis ik helemaal niet. Mijn vrienden en familie mis ik uiteraard wel, maar ik ben zo verliefd geworden op dit wonderbaarlijk land. De zon, natuur, mentaliteit én mijn gezinnetje dat zijn echt de zaken die me hier houden en waar ik volledig voor ga. Ik heb zon nodig om me goed te voelen. Ik denk dan ook dat ik op ‘interne zonnepanelen’ werk. Wat ik wél mis is de Belgische cultuur, dat hebben ze hier echt niet. Ik hou ook nog regelmatig contact met Belgische vroedvrouwen om ervaringen uit te wisselen. Zo blijf ik op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen in mijn moederland.

Inspireert dit verhaal jou en wil je meer weten over de bachelor Verpleegkunde? Check dan zeker onze website.