'Mijn muziek en jeugdwerk, dat is een perfecte combinatie'

Staat singer-songwriter Ilayda Cicek (24) met haar band ILA voor de grote doorbraak? De student graduaat Orthopedagogische Begeleiding uit het Limburgse Peer stuntte in elk geval met een dubbele overwinning op de Nieuwe Lichting van Studio Brussel. Van de 789 bands en de 9 finalisten was zij bij twee van de drie winnaars: als frontvrouw van ILA en als gitarist bij de meidengroep Bluai van Catherine Smet. Geef toe, een straffe stoot. En mede dankzij haar Turkse roots heeft ze ook in dat land al een fanbase. Ilayda blijft er rustig en bescheiden bij en combineert het allemaal met charisma en flair, inclusief haar eindstage als jeugdwerker. 'Ila, elle l'a' lees ik op de site van STUBRU. Zij heeft het.

De catchy radiohit 'Leave me dry' scheert hoge toppen in De Afrekening en laat je niet onbewogen. ILA heeft het. Een authentieke performer en zangeres met een unieke stem die je naar de keel grijpt, melancholische teksten, 'ergens tussen hoop en wanhoop', een grootse sound, de drive van PJ Harvey, en twee uitstekende muzikanten, Cas Kinnaer (drums) en Sam Smeets (gitaar en bas).

Ilayda's succes komt niet uit de lucht gevallen. Zij timmert al een aantal jaren aan haar eigen en eigenzinnige weg.

'Nee, van mijn ouders heb ik het niet', lacht Ilayda, 'want die zijn tamelijk toondoof, maar ik wist als kind al dat ik muziek wilde maken. Elke zomer weer, op vakantie in Zuid-Turkije, raakte ik in de ban van mijn gitaar spelende neef die onze avonden daar opluisterde. Hij is het die mijn interesse heeft gewekt. Dus ging ik als kind al gitaarles volgen en notenleer, maar van notenleer kreeg ik eerlijk gezegd buikpijn. Van mijn zeven, acht jaar maakte ik al mijn eigen liedjes. Zo is het begonnen.'

'Op mijn veertiende zat ik nog een metallcorebandje, ik luisterde naar PJ Harvey, Nick Cave. Maar ik ben ook opgegroeid met Turkse muziek. Ook dat heeft me onbewust beïnvloed. De bal ging voor mij pas goed aan het rollen toen ik in 2017 als soloartieste de tweede prijs wegkaapte op de regionale rockwedstrijd Limbomania. In 2019 zijn Sam en Cas er dan bijgekomen en hebben we een EP uitgebracht, in 2021 het mini-album Felt. Daarmee ben ik definitief een nieuwe richting ingeslagen.'

Maar de dubbele overwinning in de nieuwe lichting zette Ilayda en ILA echt op de kaart.

'Dat klopt', zegt ze. 'De Nieuwe Lichting heeft alles in een stroomversnelling gebracht. Dat opent ongelooflijk veel deuren. Op 30 juni spelen we op Rock Werchter. Hoe zot is dat? En dan te bedenken dat we ons pas op de laatste dag voor de wedstrijd hebben ingeschreven? Ik was daar eigenlijk niet zo'n voorstander van, ik had al een keer deelgenomen zonder resultaat, maar de jongens en het management, zeiden 'komaan, waarom proberen we het niet nog eens'. Nu ben ik natuurlijk wel blij dat het zo gelopen is.' (lacht)

Ilayda voelt zich goed onder de vleugels van Noisesome, het agentschap dat o.a. ook Equal Idiots managet en de toekomst ziet er veelbelovend uit.

'We gaan veel spelen', zegt Ilayda. 'En daar doen we het voor. Het mag en het kan weer en dankzij de boost van de Nieuwe Lichting en het succes van 'Leave me dry' komen de aanvragen komen goed binnen. Naast Werchter zullen we ook te zien zijn op Rock Zottegem en Rock Herk bijvoorbeeld!'

Frontvrouw van ILA, spelen bij Bluai én een graduaatsopleiding volgen. Hoe combineer je dat allemaal?

'Met een goeie planning lukt dat wel. Op school heb ik een kunstenaarsstatuut. Ik kan ook rekenen op heel veel begrip van mijn lectoren en een heel open communicatie. Ik doe natuurlijk langer over mijn traject, want ILA is voor mij meer dan een parttime job en ook mijn studies wil ik goed doen. Ik zie dat zeker niet als een bijzaak. Nu moet ik alleen nog mijn eindstage in jongerencentrum Bouckenborgh afwerken, dan ben ik klaar. Voor mij persoonlijk is kunst en jeugdwerk een match 'made in heaven'. Ook de combo met Bluai lukt prima, want dat is de groep van Catherine, daar moet ik niks regelen of plannen. Daar speel ik louter gitaar en het is gewoon ook superleuk: spelen met mijn beste vriendinnen.'

'Op school heb ik een kunstenaarsstatuut. Ik kan ook rekenen op heel veel begrip van mijn lectoren en een heel open communicatie.'

Afstuderen op 30 juni en bij wijze van spreken je diploma vieren op het podium van Rock Werchter: er zijn er maar weinigen die dat kunnen zeggen. De toekomst oogt dus veelbelovend voor Ilayda. Straks ook een full album?

'Hopelijk, maar ik ga me niet vastpinnen op een periode, we zien wel hoe het loopt. Nu wil ik eerst veel spelen en volop genieten van het feit dat we op al die mooie podia staan. Want ik sta graag op een podium, dat is echt kicken.'

Sterf je niet van de zenuwen voor je moet opkomen?

'Nee, dat valt goed mee tot nu toe. Voor ons optreden in de TRIX had ik best wel wat stress, maar dat valt snel van je af. We hebben, als support voor Brutus, ook al in de AB gestaan. Dat is best indrukwekkend, maar ik voelde wel dat ik dat aankan.'

(wm)