Thomas More: terug naar school, nooit te oud om te leren!

Mensen die hun hele loopbaan dezelfde job uitoefenen, het wordt een uitzondering. En dus komen meer 25-plussers terug op de schoolbanken terecht. Bij de Thomas More-hogeschool specialiseren ze zich in het ondersteunen van die doelgroep. Wij zochten twee volwassen studenten op en polsten naar hun bevindingen. Want niet iedereen weet op zijn 18 jaar welke richting hij uit wil met zijn leven, toch?

“De hogeschool is veranderd”, vertelt Hanne Blockx van de Thomas More-hogeschool. “We nemen de rol op van partner voor levenslang leren. We bieden de traditionele opleidingen aan, zoals je dat van vroeger kent, maar net zo goed helpen we iemand om zich verder te bekwamen in zijn huidige job of zich om te scholen richting een nieuwe job. Die switch maken na een carrière van tien of twintig jaar, dat is echt geen uitzondering meer. We doen er alles aan om er te zijn voor elke doelgroep, op elk moment in je leven en je carrière. Om een goede match te zoeken voor elke student. Onze zij-instromers komen uit alle mogelijke beroepsgroepen.”

Coaching en begeleiding

“Studeren wordt steeds individueler”, weet Hanne. “Je bekijkt ’s avonds online nog een les of je volgt een eigen lesschema in meerdere klassen tegelijk om nergens tijd te verliezen en de combinatie met je gezin mogelijk te maken. Maar welk traject je ook volgt, zonder steun red je het niet. We zetten dus heel sterk in op gerichte coaching én op een vlot contact met de docenten en met andere studenten. Onze coaches en studentenbegeleiders zorgen ervoor dat de stap minder groot wordt.” Want de beslissing om opnieuw te gaan studeren, dat heeft natuurlijk impact op je leven. “Ik denk dat héél veel mensen het zich al afgevraagd hebben: is dit de job die ik wil blijven doen? Maar erover nadenken, dat is één ding, die stap echt zetten, dat is nog een ander paar mouwen.”

Flexibele trajecten

Dat studeren aan een hogeschool enkel voor 18- tot 25-jarigen is weggelegd, klopt al lang niet meer. “Dat beeld leeft nog steeds in onze maatschappij, maar in de praktijk zien wij iets heel anders. Die jongeren blijven uiteraard het leeuwendeel uitmaken, maar het is vaak een heel mooie mix. 1 student op 5 bij ons is ouder dan 25 jaar, en dat aandeel gaat de komende jaren blijven stijgen.” Binnen Thomas More zijn er verschillende vervolgopleidingen voor wie een bijkomend diploma wil behalen, werktrajecten voor wie studeren met werk en gezin wil combineren en de zogeheten OKOT-trajecten voor wie zich voltijds wil omscholen richting een knelpuntberoep.

"Wakker geschud door mijn vrouw"

Eén van de studenten aan de Geelse campus van Thomas More is Thierry Eeman (36). Hij volgt er de opleiding Elektronica-ICT. Thierry werkte de voorbije tien jaar als leerkracht lager onderwijs in een school in Arendonk. “Met veel plezier”, vertelt hij. “Lesgeven doe ik heel graag, maar bij het totaalpakket kwamen er steeds meer zaken kijken die mij minder liggen. Ik voelde dat die begonnen door te wegen. Terwijl ik net goesting moet hebben in wat ik doe, kostte het mij op den duur alleen nog maar energie. Mijn vrouw heeft mij wakker geschud. ‘Dit hou je nooit vol tot je 60ste’, zei ze op een keer. Het was het moment om de sprong te wagen.” Thierry besloot om zijn job op te zeggen en zich volledig op zijn studies te focussen. “Ik had het nodig, om dat af te kunnen sluiten. Via de VDAB ben ik dan in dit traject beland.”

Dicht bij huis

“Ik woon in Mol en was eerst in Antwerpen ingeschreven, maar ik kreeg de melding dat de opleiding ook naar Geel zou komen. Ik heb toen meteen mijn mentor gecontacteerd en alles in orde gemaakt. Ik ben nu enorm blij dat ik hier gewoon dicht bij huis kan studeren. Mijn agenda zit al vol, dus het was een opluchting dat ik die tripjes heen en weer naar Antwerpen mocht schrappen.” En zo belandde Thierry opnieuw in een hogeschool. “Ik heb een vrij traditionele lessenrooster en vaste klasgenoten. Dat vind ik wel fijn. Al merk je natuurlijk wel dat de motivatie anders is dan toen ik zelf 19 was. Dat is normaal. Ik denk dat ik door mijn ervaring mijn jongere medestudenten mee op de kar kan krijgen. Wij zijn één klas die elkaar wil helpen om te slagen. Daardoor haken er heel weinig studenten af. Dat was naar mijn gevoel vroeger anders. Ik voel meer betrokkenheid nu.” Sinds vorig jaar is er een Engelstalig traject bijgekomen binnen de opleiding ICT. “Daar ben ik bewust mee ingestapt”, legt Thierry uit. “Ik heb nu medestudenten uit Noorwegen en Roemenië. Zij moesten ook nog iedereen leren kennen hier, net als ik. Dat schept een band.”

Studentenleven

In het afgelopen jaar vielen veel studentenactiviteiten in het water. “Ik vind dat heel jammer voor mijn klasgenoten. Ik heb vroeger mijn studentenleven al gehad en ik ga nu niet meer elke donderdag op de activiteiten van de studentenclubs verschijnen. Ik heb daar vroeger zeker van genoten, maar ik heb een gezin nu. De tijd tussen half vier en half acht, die is voor hen. Studeren doe ik meestal later op de avond.” “Ik denk dat héél veel mensen op hun 20 of zelfs 25 jaar niet echt weten wat ze willen”, concludeert Thierry. “Er zijn zelfs veel dertigers die het nog altijd niet weten. Daarom mag je niet twijfelen om de stap te zetten, en opnieuw te beginnen. Ik ben alleszins heel blij dat ik het gedaan heb. Voor mij was dit de juiste beslissing.”

Van verpleegkunde naar ICT

Ook Turnhoutenaar Hans Verboven (40) zette de stap richting de hogeschool. De voorbije 15 jaar was hij actief als verpleegkundige. “Ik doe dat graag, maar het is niet echt mijn droomjob. Op een bepaald moment stelde ik mij de vraag: wil ik dit blijven doen tot ik 65 jaar oud ben? Ik kwam tot de conclusie dat als ik nog iets anders wou proberen, dat het dan nu het ideale moment was.” Ook hij koos voor Elektronica-ICT op de Geelse campus. “Als kind was ik altijd al geïnteresseerd in toestellen en hun werking. Die interesse is alleen maar gegroeid. Binnen het ziekenhuis ben ik al langer het aanspreekpunt voor alles wat met ICT en technische euvels te maken heeft. Voor mij was het een logische stap.” Hans besloot om halftijds te gaan werken om voldoende tijd te hebben om te studeren. “Ik neem nu 45 van de 60 studiepunten per jaar op. Zo studeer ik in vier jaar in plaats van in drie jaar af. Het eerste jaar vonden alle lessen op vrijdag plaats. Door mijn werkschema kon ik elke twee weken naar de les gaan. De rest was zelfstudie. Ik moest zeker voldoende tijd voorzien om te kunnen studeren, want het is veel meer dan naar de les gaan alleen. Daarom was de steun van thuis ook zo belangrijk. Een dikke pluim voor mijn vrouw, zonder haar had ik dit nooit kunnen doen.”

Generatiekloof overbruggen

“Nu, tijdens mijn tweede jaar, is mijn lesschema anders ingedeeld. Ik zit eigenlijk in vier verschillende klassen. Dat is allemaal goed overlegd met de docenten en met de opleidingsverantwoordelijke. Zij hebben mij uitstekend geholpen om alles uit te dokteren. En ik ben niet de enige hier met zo’n individueel traject, ik voel me zeker geen uitzondering.” Ook het contact met de medestudenten verloopt vlot. “Voor sommige vakken zit ik voornamelijk tussen de 19- en 20-jarigen. Op andere momenten zijn er net veel oudere studenten. Maar ik word niet raar bekeken hoor. Zeker binnen ons vakgebied zijn die jonge gasten soms indrukwekkend snel. Ik leer daar veel van bij. En op andere gebieden kan ik net meer tips geven. Het is een fijne wisselwerking. Het zorgt er allemaal voor dat ik echt wel dat studentengevoel heb, die ongedwongen sfeer. Tijdens de pauzes met z’n allen naar de koffiebar gaan, dat was er helaas het afgelopen jaar niet bij. Maar ik ontdek al eens nieuwe manieren om online te communiceren. Of ik leer afkortingen die jonge mensen vaak gebruiken”, lacht Hans. “Dan zoek ik die in Urban Dictionary op. Het houdt je jong hoor. Het is ideaal om de kloof tussen de generaties mee te overbruggen.”

Jobzekerheid

“Verder sprak de veelzijdigheid binnen de opleiding hier mij erg aan. Je kan veel richtingen uit. Er is voor iedereen wel iets wat je écht aantrekt. Ik heb de juiste keuze gemaakt, dat is mij intussen duidelijk geworden. Dit doe ik graag en hier wil ik een job in vinden.” Laat die jobzekerheid nu net een bijkomend sterk punt zijn van de opleiding. De ICT-opleidingen van Thomas More leveren elk jaar 150 stagiaires terwijl er bij de hogeschool op jaarbasis makkelijk 700 aanbiedingen voor stageplaatsen in de ICT-sector binnenkomen. De vraag is dus immens. En dat zie je meer en meer in verschillende sectoren. “Die quasi zekerheid dat je een job gaat vinden, heeft bij mij wel meegespeeld om de stap te durven zetten”, zegt Hans. “En de flexibiliteit die hier mogelijk is, bleek ook essentieel voor mij. Ik moet een lening afbetalen, ik kan niet zomaar voltijds gaan studeren en zonder inkomsten vallen. Wat ik ook een groot pluspunt vind, is het feit dat veel docenten zelf voor een bedrijf gewerkt hebben, of ze doen dat nog steeds. Die praktijkervaring voel je echt.” Nog een laatste tip? Voor wie misschien toch nog twijfelt? “Doe wat je graag doet, die boodschap zou ik iedereen willen meegeven”, zegt Hans stellig. “Het is nog niet te laat om de switch te maken. Terug naar school gaan, dat is voor ieder van ons weggelegd.”

Benieuwd hoe jouw leven aan de hogeschool eruit kan zien? ​ ​
​👉🏾 www.thomasmore.be/studymore