'Toen ik het thuis wat moeilijker had, heb ik veel gehad aan mijn docenten'

Yasmina Aharar (21) studeerde vorig jaar af als sportleerkracht. Een jeugddroom die in vervulling ging, al moest ze hard knokken om ook het thuisfront van haar passie te overtuigen. “Een meisje dat sport, binnen de Marokkaanse cultuur ligt dat nog steeds moeilijk.”

Yasmina is nog maar net aan de slag als sportleerkracht op het Heilig Graf in Vosselaar wanneer we haar aan de telefoon krijgen. Tegenwoordig mag ze zich elke dag in haar joggingpak hijsen om kinderen uit het lager onderwijs en kleuters bewegingsopvoeding te geven. “Op mijn werk is het tot nu toe ontzettend meegevallen", klinkt het opgetogen. "Ik heb leuke collega’s, ik doe mijn job enorm graag, en er blijft genoeg tijd over om in bijberoep tennislessen te geven. Na de schooluren ben ik nog enkele uren bezig met de lesvoorbereiding van de volgende dag, maar ik kom nooit met stress thuis.”

In de zomer van 2020 studeerde ze af, te midden van de coronacrisis. “De laatste keer dat ik mijn klasgenoten zag zonder mondmasker, was tijdens de skistage in Italië. Afstuderen onder zulke omstandigheden is natuurlijk niet eenvoudig, zeker niet omdat we met onze klas zo’n hecht team vormden. We waren bijna altijd samen, iedereen kwam overeen, we hielpen elkaar tijdens onze stages … Het is jammer dat we dat hoofdstuk niet op een mooiere manier hebben kunnen afsluiten, maar we houden nog steeds contact via Facebook.”

Dat ze later sportleerkracht wilde worden, wist Yasmina eigenlijk al vroeg. In het middelbaar koos ze resoluut voor een sportrichting op Rozenberg in Mol, waar ze naast twaalf uur sport per week ook vakken als anatomie en fysiologie kreeg. De keuze om nadien Leraar Lichamelijke Opvoeding - Bewegingsrecreatie te studeren bij Thomas More, kwam dus niet uit de lucht gevallen.

Toch bestaan er over die opleiding nog wel wat misverstanden die van tafel geveegd mogen worden, vindt Yasmina. “Dat het een gemakkelijke richting is, hoor je weleens. Mensen denken dat wij hier gewoon maar wat staan te sporten en dat de omringende vakken minder belangrijk zijn. Terwijl je voor vakken als anatomie, fysiologie en pedagogie toch echt achter je boeken moet gaan zitten.”

“Dat de jongens gingen voetballen, was normaal, maar met de meisjes werd er niet zo rondgereden. Papa vond dat je óf heel goed moest zijn in de sport die je deed, óf dat je er gewoon mee moest stoppen. Ik heb dus heel hard mijn best moeten doen om me tegenover hem te bewijzen. "

Weerwerk

Ook thuis ging haar studiekeuze gepaard met onbegrip, zij het voor een andere reden. "Mijn papa is Marokkaans, mijn mama Belgisch. In de Marokkaanse cultuur waarin ik ben opgegroeid is het helemaal niet vanzelfsprekend dat meisjes sporten, laat staan dat ze sportleerkracht worden. Mijn familie heeft me vaak vreemd aangekeken voor de studiekeuzes die ik maakte.”

Die scepsis begon al toen ze als zesjarig kind intensief begon te tennissen. “Dat de jongens gingen voetballen, was normaal, maar met de meisjes werd er niet zo rondgereden. Papa vond dat je óf heel goed moest zijn in de sport die je deed, óf dat je er gewoon mee moest stoppen. Ik heb dus heel hard mijn best moeten doen om me tegenover hem te bewijzen. Gelukkig heeft mijn mama me in mijn liefde voor sport wel altijd gesteund. Zij heeft samen met mij de hele provincie Antwerpen doorkruist om me naar tornooien te brengen. Daar ben ik haar nog steeds enorm dankbaar voor.”

(Lees verder onder de foto's)

Dat Marokkaanse meisjes vaak weinig sporten, is iets wat Yasmina als sportleerkracht graag wil helpen veranderen. "Mijn nichtjes konden bijvoorbeeld heel lang niet fietsen, maar ook op school kom je in aanraking met kinderen die uit een gelijkaardige thuissituatie komen. Dan helpt het om een leerkracht te hebben die zich in die situatie kan verplaatsen, en die jonge meisjes kan motiveren om toch te bewegen.

“De situatie met mijn papa is niet altijd eenvoudig geweest. In de periodes waarin het thuis wat moeilijker ging en waarin ik slecht in mijn vel zat, heb ik veel gehad aan de docenten op school, die altijd tijd vrijmaakten om naar me te luisteren. Dat is wat ik me het meeste ga herinneren van mijn studententijd: hoe meelevend de docenten waren.”

Topcombinatie

In de opleiding draait alles om twee onderwijsvakken: lichamelijke opvoeding en bewegingsrecreatie. Onder bewegingsrecreatie vallen de sporten die niet onder de traditionele schoolsporten terug te vinden zijn. En komen er verschillende doelgroepen in beeld: kinderen en jongeren, maar ook volwassenen, senioren en andersvaliden. Die twee vakken vullen elkaar perfect aan. Zowel tijdens de opleiding, als daarna in de job.

“Door de combinatie van die twee vakken heb ik geleerd om mijn lessen creatief in te kleden. Voor mijn kleuters heb ik onlangs bijvoorbeeld een oriëntatieloop in elkaar gestoken waarbij ze, aan de hand van figuurtjes die ze moesten volgen, een parcours moesten afleggen. Of ik laat hen kompas lezen tijdens een spel. Dat maakt sporten voor jonge kinderen veel aangenamer."

Ondanks een nogal abrupte afsluiter van haar studententijd, is Yasmina tevreden over het traject dat ze de voorbije jaren heeft afgelegd. En over de job die het haar uiteindelijk heeft opgeleverd. “Ik zit hier op mijn plek”, klinkt het. “Dat is ook wat ik jonge mensen wil meegeven die hun opleiding nog moeten kiezen: volg je hart. Laat je niet te veel afschrikken door de mogelijke doemscenario’s die mensen opwerpen. Anders kom je misschien in een job terecht die je helemaal niet graag doet, en dan ligt je pensioen plots wel heel ver weg.”

🤸🏼‍♀️ Yasmina volgde de opleiding Leraar Lichamelijke Opvoeding - Bewegingsrecreatie op de campus in Turnhout.

🏃🏿‍♀️ Schuilt er geen leraar in jou, maar werk je je wel graag in het zweet? ​ Check dan zeker onze andere sportopleidingen.

🤝🏿 En kom eens kennismaken!