Van de zorg naar de werf
Ann, van Verpleegkunde naar Bouw. Levenslang leren. Hier is het te doen.
👉🏻 Verpleegkundige Ann Janssens, moeder van vier, trok haar stoute schoenen aan en volgt de bachelor Bouw in open hoger onderwijs
Na 15 jaar als hoofdverpleegkundige in een woonzorgcentrum, besloot Ann Janssens (40), moeder van vier jongens in een landbouwersgezin, dat het tijd was voor iets anders. Het werk was niet meer te combineren met het gezinsleven. Ze nam tijdskrediet om meer bij haar kinderen te zijn en schilderde het hele huis. Omdat ze niet kan stilzitten, zegt ze. Toen besliste ze weer te gaan studeren. Ze koos voor de bachelor Bouw in Geel, in open hoger onderwijs. Familie en vrienden verklaarden haar gek, haar man schudde meewarig het hoofd. Maar kijk, na een jaar ging ze weer werken in een CLB en ja, ook de studies gaan nog steeds uitstekend. Dank u!
'Leidinggeven zit me in het bloed', zegt Ann. 'Ik werkte graag in het woonzorgcentrum, maar mijn man is landbouwer, dat is geen nine-to-five job. Na de komst van de tweeling werd de combinatie van de verantwoordelijkheid voor mijn team en de zorg voor mijn vier kinderen me te machtig. Ik heb toen tijdskrediet opgenomen. Ook om mijn ouders en schoonouders te ontlasten, want die moesten maar al te vaak inspringen, als ik weer eens een wachtdienst moest overnemen. Ik heb in die periode het hele huis geschilderd, want stilzetten is niks voor mij, maar ik ben ook gaan nadenken over mijn toekomst. Wilde ik mijn hele loopbaan hetzelfde blijven doen? Ik ben een vrouw met veel interesses, nieuwsgierig. Ik besloot weer te gaan studeren. Ik dacht eerst aan Biomedische Wetenschappen, maar dat is voltijds, dat kwam niet in aanmerking. Op een Opencampusdag in Geel sprak ik met een student die de opleiding bachelor Bouw volgde in open hoger onderwijs, vier jaar, met één dag les per week. Toen viel alles op zijn plaats en heb ik de knoop doorgehakt.'
(Lees verder onder de foto's)
Een opmerkelijke keuze. Van een overwegend vrouwelijk beroep naar een typisch mannenberoep. Hoe kwam je daarbij?
'Ik denk dat het in de familie zit. Mijn vader is schrijnwerker. Hij heeft ook meerdere huizen gezet. Ook ons huis. Wij hebben hem toen geholpen en dat boeide mij wel. En mijn tante is parketteur. Ik ging haar vroeger wel eens helpen, ik kwam dan in chique villa's en keek mijn ogen uit. Nee, de bouw interesseert me al langer. Het was een keuze van mijn hart.'
Hoe reageerde je omgeving?
'Mijn familie verklaarde me gek, echt waar. En dat doen ze soms nog (lacht). Mijn vader snapt het niet. Hij ziet de bouw als hard labeur op een werf en voor mijn man was het lastig omdat hij als landbouwer continu in de weer is en nu moet hij geregeld inspringen om de kinderen naar de school te brengen of om ze weer op te halen. Ze zijn nog jong he, de oudste is elf, de tweede is zeven en de tweeling is zes. Dat maakt het er ook niet makkelijker op. Gelukkig hebben we veel ruimte rond het huis, zodat ze zich buiten kunnen uitleven. En gelukkig werk ik niet meer in de zorg, want dan had ik mijn studies moeten staken, zeker tijdens de lockdown. Ik ben na mijn tijdskrediet weer in het woonzorgcentrum begonnen, maar de combinatie met de opleiding was niet te doen. Nu werk ik van maandag tot donderdag voor het CLB, onder andere voor het medisch schooltoezicht. 's Vrijdags volg ik les, het weekend is voor de jongens. Ik heb een heel flexibel arbeidsregime, ik kan mijn werk zelf plannen en dat scheelt een pak in mentale druk.'
En het studeren? Is daar nog tijd voor?
'Tussen de soep en de patatten.' (lacht) 'Nee, serieus. Ik ben een ochtendmens, studeren doe ik vooral ’s ochtends vroeg, dan ben ik het productiefst. En ook veel in het weekend. Ik heb geen grote agenda, ik stel elke dag mijn prioriteiten, maar in mijn hoofd weet ik wanneer er wat moet gebeuren. Tijdens examens zonder ik me echt af, thuis studeren dat lukt moeilijk. Ik ga dan naar de bibliotheek of bij mijn ouders thuis. Na die stresserende weken is het dan altijd hoog tijd dat ik mijn job thuis als moeder terug kan oppikken. Maar ook tijdens het academiejaar zijn er regelmatig deadlines. Na een drukkere periode plan ik bewust momenten in dat ik er helemaal ben voor hen, zo is de vrijdagavond heilig. Dat is hun avond.'
(Lees verder onder de foto's)
Heb je met één dag les per week voldoende contact met de school? Of is het behelpen?
'Nee, ik heb best veel contact met mijn medestudenten. We communiceren via WhatsApp. We steunen elkaar in moeilijke momenten. We trekken ons aan elkaar op. Het feit dat we elkaar wekelijks zien is een echt pluspunt. Alles thuis in zelfstudie verwerken, nee, dat zou ik niet kunnen. Het is een grote meerwaarde dat er lesmomenten zijn, dat er contact is met een docent, dat je in de lessen de leerstof toegelicht krijgt. Het is een heel goede school, dat wist ik al want ik heb verpleegkunde gestudeerd in Lier. Een goede accommodatie, vriendelijke mensen. Echt een school van de Kempen. We kunnen altijd bij de docenten terecht, ze staan altijd voor ons klaar, men is met ons begaan. Ook het feit dat we docenten hebben die in het werkveld staan, is een groot voordeel.'
Je bent zit nu halverwege je studies. Nog twee jaar en dan? Hoe zie je jouw toekomst, als vrouw in de bouw?
'Daar ben ik nog niet helemaal uit. Liefst iets met beton. Werken op een studiebureau interesseert me wel. Maar ook buiten op de werf rondlopen en coördineren spreekt me aan, al zal zo’n job niet haalbaar zijn met mijn gezin. Ik wil in elk geval graag zo snel mogelijk de overstap maken naar een job in de bouwsector, zeker nog voor ik afgestudeerd ben. Maar op dit moment ben ik er nog niet 100% uit welke job dat dan precies zal worden.'
(wm)
👷♀️ Ann volgde de bacheloropleiding Bouw op de campus in Geel.
👀 Benieuwd hoe jouw traject eruit kan zien? Contacteer dan de opleidingscoördinator. Je vindt hun contactgegevens op onze website.
🤝🏿 Of kom eens kennismaken!
🔎 Is deze opleiding toch niet helemaal jouw ding? Check ons aanbod aan flexibele trajecten.